Η Νίνα Κασσιανού είναι ιστορικός και κριτικός φωτογραφίας. Είναι υποψήφια διδάκτωρ στο Πάντειο Πανεπιστήμιο, όπου ετοιμάζει τη διατριβή της με θέμα: "Ο εμφύλιος πόλεμος στην Ελλάδα μέσα από δημοσιευμένες φωτογραφίες στον Τύπο την περίοδο 1946-1949". Από το 1997 συνεργάζεται ως κριτικός φωτογραφικών βιβλίων με την εφημερίδα "Το Βήμα". Έχει πάρει μέρος σε συνέδρια στην Ελλάδα και το εξωτερικό και έχει επιμεληθεί ιστορικές φωτογραφικές εκδόσεις και εκθέσεις. Συμμετέχει στην επιτροπή επιμελητών του Μήνα Φωτογραφίας της Μπρατισλάβα.

Ο Ανδρέας Εμπειρίκος γεννήθηκε το 1901 στην Μπράιλα της Ρουμανίας και πέθανε στην Αθήνα το 1975. Το 1926-31 βρίσκεται στο Παρίσι όπου συνδέεται με τον Andre Breton και τους υπερρεαλιστές και αρχίζει την ψυχανάλυση με τον Rene Laforgue. Το 1935 δίδει στην Αθήνα την περίφημη διάλεξη περί "Περί σουρρεαλισμού" και εκδίδει την "Υψικάμινο", το κατεξοχήν υπερρεαλιστικό κείμενο, ενώ αρχίζει την άσκηση της ψυχανάλυσης, την οποία θα διακόψει το 1951. Το 1945 κυκλοφορεί η "Ενδοχώρα" και ακολουθούν τα "Γραπτά ή Προσωπική μυθολογία", το 1960, και η "Αργώ ή Πλους αεροστάτου" το 1964-65 στο περ. "Πάλι", με περικοπές. Μετά το θάνατό του, το 1980 κυκλοφορεί πλήρης η "Αργώ", η συλλογή "Οκτάνα" καθώς και το θεατρικό έργο του Πικάσσο, "Τα τέσσερα κοριτσάκια" σε μετάφραση του ποιητή. Το 1985 εκδίδεται το "Αι γενεαί Πάσαι ή Η Σήμερον ως Αύριον και ως Χθες" και το "Άρμαλα ή Εισαγωγή σε μία πόλι" (εισαγωγή σ' ένα μυθιστόρημα που δεν γράφτηκε). Τον Δεκέμβριο του 1990 άρχισε να εκδίδεται, σύμφωνα με τη θέληση του ποιητή, ο "Μέγας Ανατολικός", το τεράστιο έργο ζωής του Ανδρέα Εμπειρίκου που το επεξεργαζόταν επί 25 χρόνια. Άρχισε να γράφεται το 1945 και ολοκληρώνεται ύστερα από ενδιάμεσες φάσεις το 1970. Το μυθιστόρημα αποτελείται από 100 κεφάλαια, που συγκροτούν πέντε μέρη, και η έκδοσή του ολοκληρώθηκε το 1992 σε οκτώ τόμους. Πρόκειται για το μεγαλύτερο και τολμηρότερο μυθιστόρημα της ελληνικής γλώσσας. Το 1995, για να τιμηθούν τα 20 χρόνια από το θάνατο του ποιητή, εκδόθηκε μια πλακέτα με το ποίημά του "ΕΣ-ΕΣ-ΕΣ-ΕΡ Ρωσσία". Το 1997 κυκλοφόρησε το ανέκδοτο πεζό του "Ζεμφύρα ή Το μυστικόν της Πασιφάης", που ανήκει στην ενότητα "Τα χαϊμαλιά του έρωτα", όπου ανήκει και η "Αργώ". Το 1999 κυκλοφόρησαν σε ανεξάρτητη έκδοση τα δύο εγκώμια για τον Ν. Εγγονόπουλο: "Νικόλαος Εγγονόπουλος ή Το θαύμα του Ελμπασάν και του Βοσπόρου" και "Διάλεξη 1963". Επίσης το 2001 κυκλοφόρησε και το "Ημερολόγιο" και οι φωτογραφίες του ποιητή από το Ταξίδι στη Ρωσσία τον Δεκέμβριο του 1962 με τον Ο. Ελύτη και τον Γ. Θεοτοκά. Ο Ανδρέας Εμπειρίκος είναι από τους κύριους εισηγητές της επιστήμης της ψυχανάλυσης στην Ελλάδα με τον Δ. Κουρέτα και τον Γ. Ζαβιτζιάνο, με τη συνεργασία και τη συνδρομή της Μαρίας Βοναπάρτη. Ο ίδιος άσκησε την ψυχαναλυτική πρακτική επί δεκαέξι έτη (1935-1951). Τα Ψυχαναλυτικά κείμενα του Ανδρέα Εμπειρίκου εκδόθηκαν για πρώτη φορά το 2001. Το μεγαλύτερο μέρος του έργου του Ανδρέα Εμπειρίκου κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Άγρα, όπου έχουν εκδοθεί και το κείμενο του Έκτορα Κακναβάτου "Για τον Μεγάλο Ανατολικό" καθώς και η μελέτη του Σάββα Μιχαήλ, "Πλους και κατάπλους του Μεγάλου Ανατολικού" και τα κριτικά μελετήματα του Guy (Michel) Saunier, με τίτλο: "Ανδρέας Εμπειρίκος: Μυθολογία και ποιητική". Το 2001 κηρύχτηκε Έτος Εμπειρίκου με αφορμή τα 100 χρόνια από τη γέννηση του ποιητή και οργανώθηκαν πολλές τιμητικές εκδηλώσεις (συνέδρια, εκδόσεις στην Ελλάδα και το εξωτερικό, αφιερώματα εφημερίδων και περιοδικών κ.λπ.) (πηγή: Εκδόσεις Άγρα)

Nelly's είναι το καλλιτεχνικό ψευδώνυμο με το οποίο υπέγραφε τα έργα της η διάσημη Ελληνίδα φωτογράφος Έλλη Σουγιουλτζόγλου-Σεραϊδάρη (Αϊδίνιο 1899 - Αθήνα 1998). To 1919 η οικογένειά της εγκαταστάθηκε στη Σμύρνη. Σπούδασε φωτογραφία στη Δρέσδη. Το 1925 έφτασε στην Αθήνα και άνοιξε το στούντιό της στην οδό Ερμού. Σε όλη τη διάρκεια της περιόδου που παρέμεινε στην Ελλάδα (1925-1939), συνέχισε να φωτογραφίζει ασταμάτητα και να διοργανώνει εκθέσεις. Το 1940 μετακόμισε με τον σύζυγό της στην Αμερική και άνοιξε στούντιο στην 57η Λεωφόρο της Ν. Υόρκης, όπου εργάστηκε έως το 1966. Την ίδια χρονιά επέστρεψε οριστικά στην Ελλάδα. Το μεγαλύτερο μέρος του φωτογραφικού της αρχείου ανήκει στο Μουσείο Μπενάκη.

Ο Γιάννης Στυλιανού γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1941. Σπούδασε στη Νομική Σχολή Θεσσαλονίκης και εργάστηκε στην οικογενειακή επιχείρηση παραγωγής υποδημάτων Αλυσίδα. Πρωτοήρθε σε επαφή με τη φωτογραφία προς τα τέλη της δεκαετίας του '50, μέσα από τη σχέση του με τον φωτογράφο Κυριάκο Αποστολίδη. Ουσιαστικά, υπήρξε αυτοδίδακτος στη φωτογραφία, με την οποία ασχολήθηκε λίγα μόνο χρόνια, στο δεύτερο μισό της δεκαετίας του '60. Το έργο του συγκροτείται από αρκετές διαφορετικές ενότητες όπως "Το ναυπηγείο", όπου συνθέτει ένα σκηνικό δημιουργικής αταξίας φωτογραφίζοντας σκουπίδια και μηχανές, εργαλεία και πρώτες ύλες, σκελετούς και ράμπες καθέλκυσης. Πέθανε τον Φεβρουάριο του 1996, έχοντας δωρίσει το αρχείο του στο Μουσείο Φωτογραφίας Θεσσαλονίκης.

Ο Σπύρος Μελετζής γεννήθηκε στην ΄Ιμβρο το 1906. Από το 1923 εργάστηκε ως επαγγελματίας φωτογράφος. Οι μαρτυρίες μιας εποχής, που αποτυπώνονται στο έργο του Σ. Μελετζή φέρουν σαφώς την προσωπική του σφραγίδα, αναγνωρίσιμη ακόμα και από τους μη ειδικούς. Ο Σπύρος Μελετζής πέθανε το 2003 στην Αθήνα σε ηλικία 97 ετών.

Γεννήθηκε στην Λαμία το 1898. Παρακολούθησε μαθήματα ζωγραφικής στην Πολυτεχνική Σχολή. Άρχισε την ενασχόλησή της με τη φωτογραφία το 1940-1944. Μετά την κήρυξη του πολέμου φωτογράφισε τη ζωή εκείνων που έμειναν στην πρωτεύουσα. Εργάστηκε για τον Ερυθρό Σταυρό. Διηύθυνε το τμήμα φωτογραφίας της UNRRA (1946-1950). Ήταν ιδρυτικό μέλος της Ελληνικής Φωτογραφικής Εταιρείας (1952). Μια πάθηση των ματιών την ανάγκασε να σταματήσει τη φωτογραφία. Δώρισε το αρχείο των φωτογραφιών της στο Μουσείο Μπενάκη (1978). Πέθανε στην Αθήνα το 1990. Η Βούλα Παπαϊωάννου μυήθηκε στην τέχνη της φωτογραφίας από τον φωτογράφο Πάνο Γεραλή. Στα πρώτα της βήματα ασκήθηκε με επιτυχία σε λήψεις μουσειακών εκθεμάτων, τοπίου και αρχαιοτήτων. Μετά την είσοδο της Ελλάδας στον Β΄ Παγκόσμιο πόλεμο και κατά τη γερμανική Κατοχή κατέγραψε τη ζωή του άμαχου πληθυσμού της Αθήνας, αποτυπώνοντας τη φρίκη του πολέμου με τις συγκλονιστικές φωτογραφίες των σκελετωμένων από την πείνα παιδιών. Κατά την περίοδο του εμφυλίου (1947-1949) κατέγραψε τη ρημαγμένη ύπαιθρο, τις δύσκολες συνθήκες διαβίωσης των κατοίκων της αλλά και τις προσπάθειες ανασυγκρότησης της χώρας, συνεργαζόμενη με την UNRRA και τις αμερικανικές αποστολές. Μετά το 1950 συμμετείχε με την προσωπική της ματιά, συχνά ως μέλος της ΕΦΕ (Ελληνική Φωτογραφική Εταιρεία), στη διαμόρφωση της μεταπολεμικής εικόνας της Ελλάδας όπως προβλήθηκε μέσα από τα τουριστικά έντυπα και φωτογραφικά βιβλία. Δύο μάλιστα σημαντικές εκδόσεις από τον ελβετικό οίκο Clairefontaine / Guide du Livre, "La Grece a ciel ouvert" και "Iles Greques", διέδωσαν τις φωτογραφίες της πέρα από τα σύνορα της χώρας μας. Το έργο της, με την κατάθεσή του από την ίδια στο Φωτογραφικό Αρχείο του Μουσείου Μπενάκη το 1976, είδε πάλι το φως και επανεκτιμήθηκε κυρίως την τελευταία εικοσαετία. (φωτογραφία: 1950, συλλογή Φίλη Αρναούτογλου)

Γεννήθηκε στην Καβάλα το 1911. Εργάστηκε ως Χημικός. Αφιερώθηκε στη φωτογραφία το 1940. Στη διάρκεια της στρατιωτικής του θητείας στην Ήπειρο είναι ο επίσημος φωτογράφος του Ερυθρού Σταυρού και στη συνέχεια ο ανταποκριτής για πρακτορεία και περιοδικά του και περιοδικά του εξωτερικού, όπως το περιοδικό "Life" και το πρακτορείο "Assosiated Press". Πρωτοστατεί στην ίδρυση της Ελληνικής Φωτογραφικής Εταιρείας (1952). Πέθανε στην Αθήνα το 1993. Το φωτογραφικό αρχείο του Μουσείου Μπενάκη γίνεται κάτοχος του αρχείου Χαρισιάδη το 1997.

Γεννήθηκε στην Σμύρνη το 1899. Ήταν μαθήτρια του ζωγράφου Παύλου Μαθιόπουλου. Αποφοίτησε από τη Σχολή Εθελοντριών Αδελφών του Ελληνικού Ερυθρού Σταυρού (1926) τον οποίο υπηρέτησε για πολλά χρόνια. Περιηγήθηκε με τις αποστολές στις οποίες υπηρέτησε ολόκληρη την Ελλάδα. Με τη φωτογραφία προσπάθησε να συνδυάσει καλλιτεχνική χρήση και μαρτυρία. Υπήρξε από τα πρώτα μέλη της Ελληνικής Φωτογραφικής Εταιρείας. Δώρισε το αρχείο της στην Εθνική Πινακοθήκη το 1971 η οποία στη συνέχεια εξέδωσε ένα λεύκωμα -μικρή επιλογή- από του αρχείο της Χρουσάκη (2000).

Η Νίνα Κασσιανού είναι ιστορικός και κριτικός φωτογραφίας. Είναι υποψήφια διδάκτωρ στο Πάντειο Πανεπιστήμιο, όπου ετοιμάζει τη διατριβή της με θέμα: "Ο εμφύλιος πόλεμος στην Ελλάδα μέσα από δημοσιευμένες φωτογραφίες στον Τύπο την περίοδο 1946-1949". Από το 1997 συνεργάζεται ως κριτικός φωτογραφικών βιβλίων με την εφημερίδα "Το Βήμα". Έχει πάρει μέρος σε συνέδρια στην Ελλάδα και το εξωτερικό και έχει επιμεληθεί ιστορικές φωτογραφικές εκδόσεις και εκθέσεις. Συμμετέχει στην επιτροπή επιμελητών του Μήνα Φωτογραφίας της Μπρατισλάβα.